Tijdens een kalm ritje in het buitengebied, wat eindigde in een tijdje moeten wachten voor een tractor, begon ineens het rode KVS-temperatuurlampje te branden en stond de meter op 110 graden. De ventilator bij de radiateur sloeg niet aan! Bijna oververhit dus!
Thuisgekomen het boeltje eens gecheckt. Eerst de zekeringen onder de kap gecheckt, die waren allemaal heel.
Toen de koelfan onder spanning gezet om te controleren of die het nog deed. Dit heb ik gedaan door de twee polen in de stekker van de thermoschakelaar met elkaar door te verbinden met de auto op contact. Voila, de fan sloeg aan, die werkte dus nog.
Daarna gekeken of de thermostaat stuk zou zijn. De radiator was erg warm, dus die werkte ook, anders zou er immers geen warme KVS in de radiator komen.
Dan blijft dus de thermoschakelaar over, dus bij de Brezan een nieuwe gehaald, kostte €18,45 inclusief, en was uit voorraad leverbaar, aangezien deze schakelaar in zowat elke Citroën en Peugeot uit de jaren 90 zit. Vervangen was ook in een kwartiertje gebeurd, problem solved!
Recente posts
Over deze weblog
Deze weblog gaat over de vuurrode Citroën Xantia 1.8i die ik in december 2008 kocht, en over zijn opvolger, een rode 1.8i 16v SX die ik in mei 2016 kocht.
De eerste Xantia betreft een compleet kale versie, bouwjaar 1993, een deukje en krasje hier en daar, maar daar was de prijs ook naar. Het ging er mij om dat de techniek in goede staat was, en dat was het geval, dus de Xantia mocht mee. Maar al vlot begon het gebrek aan opties mij te storen, dus ben ik langzaam maar zeker de Xantia gaan aankleden, zoveel mogelijk met gebruikmaking van gebruikte originele onderdelen. Het inbouwen en de resultaten daarvan zijn op deze weblog terug te zien, en ook onderhoud en reparaties passeren de revue.
De tweede Xantia is aangeschaft als iets jongere en frissere opvolger voor de inmiddels toch wel oud wordende X. Een 16v uit 1997 -dus iets moderner en zuiniger gemotoriseerd en ook een stuk jonger- voorzien van airco en ABS en met slechts iets meer dan twee ton op de klok. En ook deze Xantia is weer rood, zij het een tint donkerder. Aangezien de titel van deze weblog toch voor beide auto's de lading goed dekt, zal hier ook over het wel en wee van deze auto worden geschreven.
Veel leesplezier!
De eerste Xantia betreft een compleet kale versie, bouwjaar 1993, een deukje en krasje hier en daar, maar daar was de prijs ook naar. Het ging er mij om dat de techniek in goede staat was, en dat was het geval, dus de Xantia mocht mee. Maar al vlot begon het gebrek aan opties mij te storen, dus ben ik langzaam maar zeker de Xantia gaan aankleden, zoveel mogelijk met gebruikmaking van gebruikte originele onderdelen. Het inbouwen en de resultaten daarvan zijn op deze weblog terug te zien, en ook onderhoud en reparaties passeren de revue.
De tweede Xantia is aangeschaft als iets jongere en frissere opvolger voor de inmiddels toch wel oud wordende X. Een 16v uit 1997 -dus iets moderner en zuiniger gemotoriseerd en ook een stuk jonger- voorzien van airco en ABS en met slechts iets meer dan twee ton op de klok. En ook deze Xantia is weer rood, zij het een tint donkerder. Aangezien de titel van deze weblog toch voor beide auto's de lading goed dekt, zal hier ook over het wel en wee van deze auto worden geschreven.
Veel leesplezier!
Over mij
- Jochem Veenstra
- Ik ben Jochem, geboren in 1980 en woonachtig in Zwolle. In het dagelijks leven ben ik werkzaam bij de Nederlandse Spoorwegen als knooppuntcoördinator. In mijn vrije tijd knutsel ik graag aan mijn Citroëns: een GSA uit 1981 en enkele Xantia's. Ook ben ik geïnteresseerd in auto's in het algemeen, Citroën in het bijzonder, en daarnaast in urban exploring, spoorwegen en moderne geschiedenis.