Olietemperatuur

Sinds ik de temperatuurdisplay in het dashboard inbouwde zit er ook een olietemperatuurmeter in. Alleen was deze tot op heden niet werkend, vanwege het ontbreken van een sensor in de carterpan onder de motor en de bijbehorende bedrading. Om die werkend te krijgen moest er een ander carter onder, eentje waar een extra gat in zit voor een temperatuursensor. Na wat research ben ik vorige week bij sloperij GAOS op pannetjesjacht gegaan, en met succes! Na ook daar nog wat gezocht en gemeten te hebben heb ik uiteindelijk de carterpan van een Peugeot 306 1.9D geschroefd. Identiek qua vorm en afmetingen, maar aan de achterzijde een afgedopt gat voor een olietemperatuursensor. Demonteren ging vrij makkelijk, de auto stond bovenop een andere en het hele front was al weg, scheelde weer draaien en keren in allerlei bochten.

De temperatuursensor heb ik uit een Xantia 2.0 8v gehaald; er stonden een aantal 2.0’s, en allemaal hadden ze een olietemperatuursensor voorin de carterpan zitten, echter zonder stekker en zonder meter in het dashboard. Typisch... De contrastekker heb ik ergens uit een sloper geknipt, paste precies! Thuisgekomen het spul allemaal eens goed schoongemaakt en ontdaan van allerlei oliedrab, en de aftapplug en sensor van een nieuw ringetje voorzien.

Eind vorige week ben ik maar eens aan de slag gegaan met het vervangen van de carterpan, maar natuurlijk niet voordat er een nieuw oliefilter en een vaatje nieuwe olie waren gehaald. En natuurlijk een nieuwe carterpanpakking bij de dealer.


Om het carter te kunnen demonteren moest er het één en ander worden uitgebouwd om toegang tot alle bevestigingsbouten te krijgen. De multiriem moest eraf, net als de spanner ervan; de dynamo moest eruit, de HD-pomp moest los, net als de houder waarmee zowel dynamo als pomp aan het motorblok vast zitten. Al met al een leuk klusje.


En vervolgens was het een kwestie van alle bevestigingsboutjes van de carterpan lossen en eruit draaien. Wel (op advies van de Haynes) netjes alle bouten op hun plek in een stuk karton geprikt.


En als uiteindelijk de carterpan er af is is er de gelegenheid om ze eens naast elkaar te leggen. Boven het ‘nieuwe’ carter van de Peugeot 306 diesel, beneden de oude, waar al sinds ik de Xantia kocht een deuk in zat. Beide carters bleken daadwerkelijk qua afmetingen en maatvoering identiek te zijn.


En ach, nu de boel toch los ligt ook gelijk maar eens een foto geschoten van de krukas, drijfstangen en wat er allemaal nog meer normaal aan het zicht ontrokken is.


Daarna kon het nieuwe carter eronder, natuurlijk met de nieuwe pakking. Vervolgens het oliefilter gewisseld en pomp, dynamo en multiriem weer ingebouwd. Verse olie erin en klaar; een ongedeukt carter met temperatuursensor siert nu het motorblok van mijn Xantia!


Gisteravond ben ik begonnen met het trekken van de bedrading van de olietemperatuursensor naar de meter in het dashboard. De bedrading kon ik bij de bijrijderskant naar binnen trekken zoals beschreven staat in deze FAQ op het Xantiaclub forum. Van onder het carter heb ik de bedrading netjes naar boven weten te leiden zonder daarbij te dicht in de buurt van bewegende delen te komen. En natuurlijk heb ik de draad netjes beschermd met een stuk plastic kabelbuis wat ik uit een sloper had gehaald, deze bleek toevallig precies op lengte te zijn.


Vervolgens heb ik de eerdergenoemde FAQ erbij gepakt om de bedrading aan de bijrijderskant naar binnen te krijgen.


Terwijl ik bezig was schoot me te binnen dat een vorige eigenaar ooit een versterker in de kofferbak heeft gehad, wat ook bleek uit het feit dat er vanaf die rubber afdekdop al een gat naar binnen in de isolatie zat. En ook de dop zelf had al twee gaten. Dus dat scheelde weer allerlei gaten prikken en een boel ander gedoe. Ook wel een fijne gedachte mocht ik in de toekomst voor andere opties nog eens bedrading naar binnen moeten trekken! Vervolgens heb ik een ijzeren spaak naar binnen gestoken en die kwam netjes onder het dashboardkastje vandaan.


Bedrading eraan bevestigd met isolatietape, van binnenuit de spaak naar binnen trekken, en voila, de boel is binnen! Onder de kap netjes de bedrading op een paar punten bevestigd met tiewraps, met het volgende resultaat:


Terug naar het interieur, want daar moest ook nog één en ander gebeuren natuurlijk. De beide draden moesten nog achter het dashboard lang worden getrokken, om vervolgens bij de tellerbak op de juiste plaatsen in de juiste stekkers te worden gezet, lang leve schema’s! En diende het olietemperatuurlampje weer terug te worden geplaatst in de tellerbak. Zo gezegd, zo gedaan, en dat leverde na vanmiddag nog een uurtje of twee knutselen dit resultaat op:


Een werkende olietemperatuurmeter! De stand op de foto was enkele minuten nadat ik van de snelweg af was gekomen na een 25 km proefritje. In stadsverkeer komt-ie een minuut of 5 á 10 in beweging, maar echt royaal over de 50 graden heen duurde toch wel wat langer. Pas na een tijdje op de snelweg kwam de wijzer in de buurt van de 90 graden.

Al met al weer een leuke extra erbij!