Sinds begin deze week begon de rode Xantia ineens toch wel erg sportief te klinken. Toch maar op onderzoek uitgegaan, het geluid bleek van achter de motor vandaan te komen, maar met die zwarte broodtrommel (het luchtfilterhuis) bovenop het motorblok is het erg lastig zoeken daar. Met een spiegeltje goochelen achter het blok leek geen scheuren en dergelijke te laten zien, maar wel viel me op dat één van de veren van de bevestiging van spruitstuk aan katpijp hing te bungelen, daar stond geen spanning meer op. Bij de dealer een nieuwe bevestigingsset besteld en vandaag maar eens onder de auto gekropen, en wat bleek nou: de schoteltjes die de veren moeten opspannen waren in verregaande staat van corrosie, waardoor de pijp van de katalysator niet meer gasdicht aansloot op het uitlaatspruitstuk.
Flink weggerot dus. Net zoals de moertjes van de bouten zwaar vastgerot waren, dus moest er in de zeer beperkte bewegingsruimte achter het blok worden gehannest met allerlei manieren van zagen, om die bouten door te krijgen. Daar ging een paar uur, heel wat zweetdruppels en flink wat gefoeter overheen. Want door hun positie pal achter het spruitstuk kunnen ze er niet in hun geheel naar boven uit, terwijl de kommetjes waar de koppen in rusten nog (muur)vast zitten. Maar uiteindelijk waren ze door en kon de boel eruit. Daarna de kommetjes in het spruitstuk eruit gemept met een lange staaf en een moker en vervolgens de hele zwik vernieuwd. Het twintig jaar oude Xantje klinkt weer zoals het hoort!
Hier staat de rode Xantia naast de magniefieke Renault Vel Satis 3.5 V6 Initiale van m'n vader, die ook vandaag zichzelf met de nodige tips, gereedschap en helpende handjes weer eens onmisbaar maakte.
