Afgelopen vrijdag kon ik vieren dat de rode Xantia alweer vijf jaar in mijn bezit is. En wat voor vijf jaar! Als ik deze blog weer eens doorpluis is er toch heel veel gebeurd! Van überkale X naar een heel rijk uitgevoerd exemplaar. Nieuwe distributieriem, nieuwe koppeling, van lelijke aftermarket velgen naar Belfasts, drie interieurwissels en ga zo maar door.
En als dank voor die vijf jaar trakteerde de rooie me de dag vóór het jubileum op een overleden accu... Nou ja, mijn vriendin, ergens verderop in de stad. Zodra ik kon ben ik van het werk weggegaan en met de Saxo (sinds kort toegevoegd aan het wagenpark in verband met mijn nieuwe baan) naar haar toe gesjeesd om haar met startkabels uit de brand te helpen. Vervolgens haar de Saxo meegegeven en zelf met de Xantia naar de Brezan, die nog nét open was, voor een nieuwe accu. Probleem weer verholpen.
De dag dáár weer voor had m'n vriendin een klein aanrijdinkje op een rotonde met de auto vóór haar. Even over je schouder kijken voor fietsers die zich nergens wat van aantrekken, en ineens staat de auto voor je op de rem. POK. Geen verzekeringwerk, geen letsel, iedereen weer op weg.
Het tikkie was rechtsvoor op de zijkant van de bumper, net voor de bumpersteun. Daardoor was duidelijk zichtbaar dat de bumper aan die kant toch wat naar binnen was gedrukt. De naden van motorkap en dergelijke waren allemaal recht, en verder ook geen plaatwerkschade. Even het knipperlichtje eruit gehaald en naar beneden gekeken, daar bleek dat het onderste bevestigingspunt van het kunststof front was afgescheurd. Ook was het bevestigingsnokje van de mistlamp afgebroken.
Gelukkig had een goede Xantia-vriend van me nog zowel het frontje als een mistlamp liggen van zijn gedemonteerde Activa, dus afgelopen zondag ben ik in ons sleutelhok aan de gang gegaan om het front te vervangen. Dus: voorwielen eraf, wielkuipen eruit, voorbumper eraf, koplampen, knipperlichten en grille uitbouwen en dan is het front aan de beurt. Hierbij wat telefoon-fotootjes, allereerst van de schade aan het front.
Links het uitgescheurde ophangpunt en het ruitensproeierreservoir, rechts ook scheuren beneden de koplamp. Helaas bleek de schade niet alleen in kunststof te zijn uitgevoerd, maar ook in staal... We kijken hier schuin naar boven, iets boven de mistlamp ongeveer. Links de gehavende kant, rechts de andere ongehavende kant ter vergelijking.
En toen even later het front er af lag was het nog beter zichtbaar. Links weer de gehavende kant, rechts de ongehavende. Het bevindt zich achter het stootstuk van de bumper, tussen koplamp en mistlamp.
En na al dat demonteerwerk stond de Xantia er zo bij.
Met wat subtiel geweld ("Where's my hammer?!") heb ik het één en ander weer min of meer op z'n plek gekregen en daarna het nieuwe front gemonteerd, en na wat roestpreventie kon de hele bende er weer op worden gezet. Alleen als je héél goed kijkt is er nog wel iéts zichtbaar, maar de bumper zit er nu in elk geval weer recht onder, dus dat is wel prettig. Voor de rest trekt de rode Xantia trouw en zonder morren z'n baantjes, al vijf jaar lang! Wat een heerlijke auto!
