Na het afgelopen jaar vooral met de GSA en de Saxo bezig te zijn geweest is het nu tijd geworden weer wat meer werk in de Xantia te gaan steken. Zo vond ik een tijdje terug op de Duitse versie van eBay een advertentie voor een splinternieuwe en originele middendemper en achterdemper, voor wel 70 hele euro's! Een absoluut koopje, want de nieuwprijs bij de dealer ligt tegen de 400 euro. Probleempje was: het lag in Duisburg. Dus hebben mijn vriendin en ik het nuttige met het aangename verenigd en er een middagje shoppen in Essen achteraan geplakt.
De achterdemper die onder de Xantia zat was een gebruikte die ik voor de laatste APK heb moeten plaatsen, en bleek nogal een brompot. De middendemper zat er inmiddels zo'n vier jaar onder, en was net als de achterdemper imitatiespul. Het klonk allemaal ook niet meer zo geweldig.
Onlangs heb ik het hele spul onder de Xantia gehangen. Het bleek ook wel dat de middendemper zijn beste tijd wel had gehad, aangezien de flens met de achterdemper aardig aan het rotten was, zo ook de buitenmantel van de demper zelf, die vertoonde ook al her en der wat rottigheid. Het geluidsverschil is zeker merkbaar! En ik heb ook het idee dat de Xantia er iets beter mee optrekt, en iets vrijer kan ademen. Maar misschien zit dat ook wel tussen de oren.
Afgelopen weekend was het plan om de draagarmen te gaan vervangen voor een setje versere, samen met de aandrijfashoes linksvoor, maar helaas wilde de fuseepen zijn veilige locatie in de draagarm met geen mogelijkheid verlaten. Dus ben ik uit arren moede maar de pakkingring tussen uitlaatspruitstuk en katpijp gaan vervangen. Ondanks de nieuwe uitlaat vond ik de motor met name bij lage toeren nog altijd te brommerig. Het is een pokkeklusje vanwege de slechte bereikbaarheid achter het motorblok, en natuurlijk is het spul door de 'schoenendoos' van het luchtfilter bovenop het motorblok alleen van onderaf te bereiken, maar gelukkig had ik het hang- en sluitwerk van de katpijp aan het spruitstuk vorig jaar al eens vervangen, zodat dat geen spelbreker was. En zo te zien was-ie wel aan vervanging toe:
De aansteker is overigens voor andere doeleinden, diens aanwezigheid was puur toeval. De rafels aan de andere kant is demonteerschade, maar de zwarte lekkagesporen spreken boekdelen. Met de nieuwe pakkingring en de nieuwe uitlaatdelen is het zaakje nu echt een stuk stiller geworden!
Dan was afgelopen maandag dan eindelijk de voorwielophanging aan de beurt. De laatste tijd was de rode Xantia erg gevoelig voor zijwind geworden en wat nerveus in het stuur. Ik vond geen merkbare speling op stuurkogels en fuseekogels, dus dan blijven de draagarmrubbers over als eerste verdachte. Zodoende heb ik een tijdje geleden de draagarmen van een sloper afgehaald waarvan de rubbers in een duidelijk betere conditie waren dan de mijne.
Met hulp van mijn pa begon ik met het werk aan de bestuurderskant; aan deze kant zat iets meer werk omdat daar ook de aandrijfashoes inmiddels kapot was gegaan, het was dus een lekkere vette bende. Gelukkig wilde de draagarm nu wel loskomen van de fusee, zodat dat geen probleem meer was. Om wat extra ruimte te creëren had ik ook maar de remklauw en remschijf gedemonteerd. Nadat met een boel gedoe de draagarm uiteindelijk eruit was gewurmd hadden we nog wat meer ruimte om de aandrijfashoes te vernieuwen. Klembadjes los, hoes eraf, en dan zien de kop van de as te tikken. Na wat passen en meten en een gedoseerde en welgemikte tik lag de homokineet eraf en kon het schoonmaken en weer aankleden aanvangen.
Een tijdje later zat de as weer in elkaar, vervolgens hebben we de vervangende draagarm er in geworsteld en daarna kon de boel weer worden afgebouwd.
Hierna was de draagarm aan de bijrijderskant aan de beurt, en ook daar weer een leuk gewurm om de draagarm er uit en weer in te krijgen, maar het is gelukt. Omdat de auto nu opnieuw moet worden uitgelijnd zal ik ook daags daarvoor de stuurkogel nog vernieuwen, aangezien deze in de vijf jaar dat ik de Xantia heb nog nooit is vervangen. Ik heb geen zin om daar op te wachten en dan wéér de auto te moeten laten uitlijnen. De Xantia is nu, met de versere draagarmen, in elk geval een stuk minder zoekerig geworden, ik ben erg benieuwd wat het uilijnen nog aan extra winst gaat opleveren.
Helaas bleek wel door het gewurm met de draagarmen en het daarbij voorgekomen getrek aan de stabilisatiestang dat de wagenhoogte aan de voorzijde ontregeld was, deze stond nu veel te hoog. Daardoor kon ik vanavond nóg weer onder de auto kruipen om deze weer af te stellen. Gelukkig liep dat voorspoedig en was de rode Xantia al snel weer op hoogte gebracht.
En zo scharrelen we lekker door met de meer dan twintig jaar jonge rooie, de teller is onlangs de 288.000 kilometer gepasseerd. Binnenkort nog een rondje sapjes, een nieuwe klepdekselpakking en een setje nieuwe achterremschijven en dan is de Xant er weer helemaal klaar voor!
