Het is alweer even stil hier, de Xantia heeft sinds de APK probleemloos zijn kilometers gemaakt. Kort na de APK is de rooie voorzien van vier splinternieuwe Michelin Energy Savers, dat was al met al toch wel weer een vooruitgang. De oude Michelins waren al flink verouderd, nu vers rubber, wel zo prettig.

Al sinds de aankoop ergerde ik me al aan de parafanplaat die vele scheuren en barsten vertoonde. Bij m'n vorige Xantia had ik hem probleemloos losgekregen, dus had ik er vertrouwen in dat het nu ook wel goed zou komen. Nou, helaas bleek het tegendeel... Aan de bestuurderskant in de hoek was al een witte vlek ontstaan voordat ik de auto had, en op die zwakke plek heb ik de voorruit gesloopt. Dikke barst erin, die heel snel doortrok richting zichtsveld van de bestuurder. Aangezien ik twee dagen later op vakantie zou gaan met de Xantia ben ik naar de lokale Autotaalglas gegaan, in de hoop dat zij in elk geval het laatste restant parafanplaat konden verwijderen, zodat ik een heel donorexemplaar kon monteren en in elk geval de vakantie door kon komen. Helaas lukte dat niet en brak de ruit nog verder...

De Autotaalglas rekende 450 euro voor een nieuwe ruit inclusief nieuwe lijsten en montage de volgende dag. Naar mijn idee kon dit toch wel goedkoper, dus ben ik daar voor de deur maar wat gaan Googlen en rondbellen. Bij de eerste zaak gelijk beet: ze hadden nog een t1 ruit liggen en wilden er ook wel graag vanaf, aangezien een Xantia nou niet echt meer een courant model is in de glaszaken. En ook inclusief nieuwe lijsten nog eens maar liefst 200 euro goedkoper dan de voornoemde glasketen! De volgende dag kon ik gelijk langskomen om de ruit te laten vervangen.


Bij aankomst bij de glasboer bleek het ook nog eens een ruit met groene zonneband te zijn. Vond ik helemaal niet erg! Dus zo'n anderhalf uur later was ik weer onderweg met een mooi groen bandje bovenaan de ruit.


Precies op tijd voor de vakantie dus, want de daaropvolgende dag zijn we weer lekker een lange week met de Xantia naar Berlijn geweest. Zonder moeite weer urenlang 130-160 kunnen rijden, de rooie heeft geen slag misgeslagen.

Vandaag was het tijd voor de APK. En hij is uiteindelijk weer goedgekeurd, al had dat weer wat voeten in de aarde.

Want natuurlijk begint hij de dag ervoor als een malle LHM te lekken. Toch de Xantia maar ter keuring aangeboden, ze hebben daar tenslotte een brug... Blijkt er één van de (vele) retourslangen achter het LHM-vat te zijn gescheurd. Dus gauw de schuur van m'n ouders ingedoken om het vat eruit te sleuren en de boel te fiksen.

Van de twee naar beneden lopende slangen in het midden van de foto hieronder betrof het de linker slang. De scheur zat in de knik, pal onder het kunststof verdeelstuk. Hij was zo uitgehard dat een koppelstukje er met geen mogelijkheid meer in wilde. Bovendien was er veel te weinig "vlees" voor een slangenklem. Het kostte me flink wat zweet en gefoeter om me uiteindelijk maar er bij neer te leggen dat deze optie niet ging werken.


Goede raad is duur, dus dan maar naar de sloop voor een donorstuk uit een sloop-Xantia, aangezien deze slangen niet los te wisselen zijn, maar deel uitmaken van een veel groter slangengeheel met allerlei verschillende lengtes en diameters. Thuis de boel met koppelstukjes en slangenklemmen er weer in gefietst. Ook nog even snel twee afgekeurde stuurkogels vervangen, en om half vijf gauw weer terug naar de garage sjezen. Pffffff...
Voor de volledigheid nog even een fotootje van het stuk slang wat nu is vervangen door een gelijk (maar heel) stuk uit een sloper. Het bovenste bochtje zit op de filters in het LHM-vat aangesloten.


Volgende week nog "even" terug voor vier nieuwe Michelins en uitlijnen. Kloteslangen...

De APK is bijna weer aan de beurt, en al een tijdje geleden had ik gezien dat de remschijven aan de vooras niet helemaal fris meer waren. Wat roestige randen aan de achterkant, en een flinke slijtagekraag aan de voorkant. Tijd voor een fijn sleutelmiddagje!

De in de vorige post genoemde motordonor bleek nog zo goed als nieuwe voorremschijven en -blokken te hebben. Nou had ik bij mijn vorige Xantia al eens plannen gemaakt om de 266mm-remmen, die standaard op 'normale' Xantia's zitten, om te bouwen naar 283mm-remmen die op iets zwaarder gemotoriseerde Xantia's te vinden zijn, maar dat is er nooit van gekomen. De donor had deze grotere remmen, dus dit was het ideale moment om dat alsnog uit te gaan voeren. Zo zijn dus zowel klauwen, schijven als blokken verhuisd van de donor naar mijn Xantia. Het verschil is ook duidelijk zichtbaar:


Bovenaan de 266'ers, onderaan de 283'ers. En niet alleen is het verschil zichtbaar, maar ook duidelijk merkbaar, hij is gretiger op de remmen, zonder dat het té gretig wordt. Vind ik persoonlijk wel prettig.

De standaard 14 inch wielen gaan nu niet meer passen, maar aangezien ik toch alleen nog maar op 15 inch zomer- en winterwielen rijdt is dat geen probleem. Alleen mijn reservewiel was nog 14 inch, maar gelukkig bleek er nog een prima 15 inch exemplaar rond onze loods te slingeren. En aangezien alle type 1 Berlines dezelfde reservewielbak hebben past dat probleemloos.

Diezelfde donor was ook voorzien van een later ingebouwde VDO Tempostat cruise control. Deze bleek nog geheel werkend te zijn. Zodoende is deze netjes uitgebouwd uit de sloper en afgelopen weekend heb ik hem op dezelfde manier als bij donor in de mijne ingebouwd.

De centrale unit heeft een plekje gevonden aan het uiteinde van de carrosseriebalk die onder de accuplaat loopt. Netjes beschut tegen de elementen door de radiateur en de voorbumper, en de kabel kon mooi met een lus onder het luchtfilterhuis door richting gasklephuis.




De kabelboom is door het schutbord gegaan via een zelfgeboord gat pal rechts (naar achteren gezien) naast de gaskabel. En met behulp van de inbouwhandleiding kon ik de boel netjes aansluiten aan een geschakelde plus en aan de remlichten. Daarna de stuurkap voorzien van een 13mm gat voor de stengel. Helaas boorde ik die op een plek waar de houder van de knipperlicht- en ruitenwisserstengels in de weg zit, maar daar kwam ik te laat achter. Het binnenliggende deel van de stengel is door de fabrikant staand uitgevoerd, en helaas niet liggend zoals bij originele PSA cruise control-stengels. Ergo: een gat extra in m'n stuurkap... Binnenkort maar eens een ander stuurkapje regelen.


De stengel was door een vorige eigenaar al in een knik gebogen, dus dat is even niet anders. Ik loop vast nog wel een keer zo'n stengel tegen het lijf bij een sloperij ofzo.

Hoe dan ook, eindelijk heb ik cruise control, een optie die ik al heel lang op het lijstje had staan. Heerlijk comfortabel én zuiniger doorzoeven dus!

Dit keer geen nieuws over de rode Xantia, maar even een uitstapje naar andermans Xantia. Meerdere vrienden van mij bezitten ook Xantia's, in allerlei soorten en maten, van daily drivers tot verzamelobjecten. We beginnen met de Xantia 2.0i 16v Break uit 2000 in Bleu Leman van Bob. Een tijdje geleden bleek hij een lekke koppakking te hebben, wat helaas te laat werd vastgesteld, waardoor het motorblok waterslag had gehad, wat dus helaas het einde van het blok betekende. Ik laat Bob even aan het woord:

"Nadat in februari de motor van m'n Xantia Break op z'n einde was, rees de vraag wat er met de auto moest gaan gebeuren. Ik zat met een strakke break met een keiharde Heuliezhoek en een fijne kleur, maar dus met een kapotte motor. Eigenlijk veel te goed voor sloop, maar een hele kluif om weer op de weg te krijgen.

Het vinden van een andere goede Xantia die aan mijn eisen voldoet bleek een soort mission impossible, dus aangemoedigd door vrienden had ik besloten de auto van een nieuwe motor te gaan voorzien. Na enige tijd zoeken heb ik een goede motor gevonden in een andere Xantia, ook een 2.0i 16V, maar dan met AL4-automaat erachter. Een prima blok waar net een andere cilinderkop op was gegaan, maar waarbij de auto eromheen ontzettend rot was (dorpels weg en dergelijke), een uitstekende donor dus."

Vorige week donderdag tot en met zondag zijn enkele leden van onze sleutelclub bij onze loods gezamenlijk met de motorwissel aan de slag gegaan. Helaas kon ik zelf niet meehelpen in verband met mijn werk, maar desondanks heb ik de vorderingen op afstand op de voet kunnen volgen. Want ook al kon ik niet helpen, ik wilde het allemaal graag volgen. Deels uit interesse, deels om er zelf ook weer wat van te leren.

Allereerst is het ruilblok uit de donor gehaald. De complete neus moest eraf, daarna heel veel motorbekabeling uit de weg, koelslangen, hydrauliekleidingen, aircoslangen, radiatoren noem maar op; alles moest aan de kant om het blok vrij te maken. De vaart zat er goed in, want aan het einde van de middag op dag 1 hing het blok al in de takels.


's Avonds is al een begin gemaakt met de uitbouw van het kapotte blok uit Bob's eigen Break, waardoor op dag 2 al snel de motortakel weer aan het werk mocht.


Dus zodoende kon men later in de middag op dag 2 al een begin maken met het uitwisselen en vernieuwen van de nodige onderdelen, zoals diverse motorsteunen, keerringen en pakkingen.


Het 'nieuwe' blok was recentelijk voorzien van een verse koppakking en een andere cilinderkop, en zodoende dus ook van een nieuwe distributieriem en multiriem, dus daar zat gelukkig geen extra werk (en kosten!) in. Wel moest het vliegwiel van de oude op de nieuwe motor worden overgezet, aangezien er nu een handgeschakelde versnellingsbak op komt in plaats van een automaat, en die gebruiken beide verschillende vliegwielen. Een mooie gelegenheid om ook de wat zwetende krukaskeerring te vervangen, en natuurlijk ook gelijk een compleet nieuwe koppelingsset te monteren. De koppeling van Bob's Break was, na bijna 3 ton, al een tijdje aan vervanging toe, dus dit kon nu mooi zonder veel extra werk gebeuren.


Zodoende hing de 'nieuwe' motor in de loop van de avond van dag 2 alweer in Bob's Break!


Op dag 3 verplaatste de aandacht van het werk zich even naar een andere Xantia, namelijk de donkerblauwe 2.0i automaat uit 1993 van Bas. Hiervan was de kachelradiateur lek, dus mocht het hele dashboard er 'eventjes' uit om deze te kunnen vernieuwen. Ik zelf heb deze klus in december 2009 al eens mogen doen bij mijn oude rode Xantia, het is en blijft een flinke puist werk. Maar met vereende krachten lag het dashboard al snel naast de auto.


En niet heel veel later was ook de lekker radiateur uitgebouwd, met achterlating van het gebruikelijke slagveld...


Nadat de nieuwe radiator was gemonteerd kon de boel weer in elkaar worden gezet. Iets met "waar hoort dit stuk bekabeling ook alweer te lopen?" Maar gelukkig vorderde het werk al snel, waardoor aan het begin van de avond op dag 3 het er alweer een heel stuk netter uitzag.


Dag 4 was een afbouwdag, want bij beide auto's was alles vervangen wat moest worden vervangen, nu moest alles eromheen nog weer "even" in elkaar. Het dashboard van Bas' Xantia was al vrij snel weer klaar, alsof er niets was gebeurd.


Bij de Break van Bob lag er ook nog het nodige werk te wachten, aangezien het blok nog volledig aangesloten moest worden en daarna de hele neus nog weer op de auto moest. Desondanks konden de jongens halverwege de middag al het 'nieuwe' motorblok succesvol voor het eerst in zijn nieuwe omgeving tot leven wekken. Daarna konden de radiateur, de airco-condensor, de koelventilatoren en het front op de auto worden gemonteerd, waarna het koelsysteem gevuld kon worden zodat ze de auto konden verplaatsen. Zo was er wat meer ruimte om de voorbumper en wielkuipen wat makkelijker te monteren.


En toen dat eenmaal klaar was, en ook de koplampen weer hun weg hadden gevonden, stond 'het blauwe tuinhuis' (zoals we zijn auto onder elkaar wel eens noemen) weer als herboren buiten, naast de blauwe van Bas en de donor, die na een nuttig leven nu andere Xantia's weer op de weg houdt.


Of zoals Bob het beschreef:

"En zo kwam het afgelopen 4 dagen tot de motorwissel. Met een hoop hulp van vrienden is het gelukt en hangt de nieuwe motor op zijn plaats. De testritten zijn goed bevonden en zo begint deze Xantia met ruim 294.000 kilometer ervaring aan zijn volgende leven."

Er zijn weer twee Xantia's van een normaalgesproken gewisse dood gered, terwijl ze op deze manier nog heel wat jaren meekunnen en 's lands wegen blijven sieren. Er gaan tegenwoordig zoveel auto's naar de sloop die met wat tijd, inspanning en liefde nog veel langer op de weg zouden kunnen blijven. Wel zo duurzaam! Ondanks dat de Xantia geen grote schare liefhebbers heeft blijven het geweldige auto's die je met normaal regelmatig onderhoud zelden tot nooit zullen teleurstellen.

Meer nieuws over de rode Xantia volgt binnenkort, want de APK komt er weer aan!

Foto's door Timo, Bob en Bas.

Helaas, de trillingen en het gedreun zijn niet verdwenen en begonnen enorm te irriteren. Waarschijnlijk toch te hard rubber, te slechte kwaliteit. Dus heb ik twee weken geleden bij de dealer van zowel de rechter motorsteun als de baksteun een nieuw origineel fabrieksexemplaar besteld. De rechter steun stond in back-order, maar was een weekje later ook in huis. Altijd fijn, nieuwe originele onderdelen! Ookal kostten ze een veelvoud van de goedkope meuk die ik er onlangs in heb gezet...

Na vanmiddag een paar uurtjes knutselen waren beide steunen vernieuwd. Gewichtsverschil tussen de goedkope en de originele steunen was er niet tot nauwelijks, en ook optisch zo 1-2-3 weinig constructieve verschillen. Wel viel op dat de tapeinden boven- en onderop de goedkope rechter motorsteun nét niet helemaal in een rechte lijn lagen.

Hoe dan ook, de nieuwe motorsteunen zijn echt een zegen! Geheel trillingsvrij, geen gedreun meer. Ook hier heb ik vooraf en erna de decibelmeter-app op mijn telefoon losgelaten, onder zoveel mogelijk gelijke omstandigheden; over het hele snelheidsbereik zijn meerdere decibels gewonnen, met name rond de 50-80 km/u, omdat dan het band- en windgeruis nog een minder grote rol speelt en het motorgeluid daardoor nadrukkelijker aanwezig is. Op de snelweg overheersen band- en windgeruis het motorgeluid veel meer, maar ook daar is het verschil in geluid, gedreun en vibraties echt zeer duidelijk merkbaar. En bij stationair toerental geen vibrator-stuur of lawaai makende inhoud in het dashboardkastje meer.

De rode Xantia is weer een rustoord geworden, heerlijk... En nog steeds hetzelfde veel alertere motorgedrag, dus de missie is nu volledig geslaagd. Kost wat, maar dan heb je ook wat, toch?


Door al dat gedoe met de motorsteun begon alleen de kabelbeschermslang van de ECU-bekabeling die over de rechter motorsteun loopt enorm te verbrokkelen. Nu ik vanmiddag toch de boel weer los zou halen heb ik vantevoren een metertje nieuwe kabelbescherming gehaald bij de automaterialenzaak in de buurt. In dit geval met een binnendiameter van 23 millimeter, maar er zijn veel verschillende diameters te vinden onder de kap van een Xantia. Het hing er na de vorige steunwissel zo bij:


Bij het demonteren van de motorsteun vanmiddag verpulverde het spul alleen nog maar verder, dus niks te vroeg al met al. En na montage van een nieuw stukje kabelslang oogt het zo:


Nog wel erg diepzwart en glimmend, maar dat trekt ongetwijfeld nog wel bij. In elk geval vele malen beter dan half blootliggende stukken bontgekleurde kabelboom temidden van afbrokkelende stukken bescherming...

Maar oh wat rijdt de Xant nu lekker!

Vlak na de vakantie in Berlijn ben ik met wat vrienden op een slooptocht geweest langs enkele sloperijen in den lande, en bij een van die slopers vond ik een Xantia met dezelfde motor, met in de kofferbak zijn vrijwel nieuwe Walker-achterdemper. Deze dempers staan erom bekend een stuk stiller te zijn dan bijvoorbeeld de goedkopere Bosal-demper zoals die onder mijn Xantia hing. De Walker mocht voor slechts €25,- mee, en heb ik kort erna onder mijn Xantia gemonteerd.

Ik had tevoren met een Decibelmeter-app op mijn telefoon de geluidsproductie van de Bosal-demper gemeten bij stationair toerental, en die bedroeg gemiddeld 57 dB. Na montage van de Walker-demper heb ik dit nogmaals gedaan op dezelfde plek, en nu bedroeg het gemiddeld 54 dB. Toch een duidelijk meetbaar én hoorbaar verschil! Het brommerige roffeltje is nu helemaal weg, het klinkt nu een stuk beschaafder!

Sinds ik de Xantia heb is hij een beetje lui en bokkig qua motorgedrag. Bokkig bij het oppakken van de koppeling, gas bij geven en gas terug nemen. En wat lui in de reacties op het gaspedaal. Na wat puzzel- en denkwerk heb ik er voor gekozen de motorsteunen rechts en links te gaan vernieuwen. Vanmiddag was het zover.

Ik begon bij de baksteun. De meest logische weg zou zijn om het LHM-vat en de steun eronder er uit te halen. Maar dat zou betekenen dat het ABS-blok met alle bijbehorende stalen leidingen ook aan de kant moest, en daar had ik niet zo'n zin in. Dus koos ik voor een alternatieve, minder complexe route, namelijk door luchtfilterhuis, accu en accuplaat uit te bouwen. Dit creëert nét genoeg ruimte om met gereedschap bij de baksteun te komen en de baksteun te kunnen verwijderen:


De versnellingsbak moet natuurlijk vantevoren wél even ondersteund worden met een krik met een blok hout erop. Eenmaal uitgebouwd blijkt het verschil tussen de oude en de nieuw steun overduidelijk:


Toen alles aan bakzijde weer op zijn plek zat werd de aandacht naar de motorsteun aan distributiezijde verplaatst. Bedrading aan de kant, zwarte kap boven de motorsteun eraf, krik met een blok hout onder het motorblok, en de boel lossen. Hier gaf het na uitbouw een vergelijkbaar beeld van een 19 jaar oude steun versus een nieuwe:


Ik heb trouwens gekozen voor een aftermarket fabrikaat, niet voor origineel Citroën. Ik vond 80 euro voor een stuk rubber met een paar tapeinden erin nogal aan de prijs. Of dit me gaat wreken merk ik gauw genoeg...

Van iets dichterbij bekeken bleek de oude motorsteun ook al diverse scheurtjes te vertonen, waarvan deze toch wel de grootste was:


En toen eenmaal alles weer op zijn plek zat zag het er zo uit:


Het verschil na afloop? Duidelijk merkbaar! Veel alerter op het gaspedaal, en overduidelijk soepeler reageren op belastingswisselingen. Wel heb ik nu wat lichte vibraties in de auto, ik hoop dat dat vanzelf verdwijnt als alles wat op elkaar ingelopen is. Vooralsnog ben ik erg blij met de verbeteringen!

Sinds de bollen- en LHM-wissel heeft de Xant amper een slag misgeslagen. Al vind ik dat hij, ondanks vers luchtfilter, bougies en olie, toch ietwat onrustig stationair loopt. En héél af en toe lijkt de stappenmotor te zijn vergeten waarom hij er zit en slaat hij af. Ik heb er in de zomer al een splinternieuwe van SensorBerlin in gezet. Misschien maar eens het gasklephuis schoonmaken?

De achterdemper is een Bosal, dus niet erg subtiel. Temeer daar 1.8i 16v's geen middendemper hebben. Nu had een maat van me nog een andere demper liggen, die ik er even onder heb gehangen als proef voor een paar weekjes. Die bleek helaas nog lawaaiiger, vermoedelijk is het een 8v-demper, die hebben namelijk wel een middendemper. Dus is de Bosal er maar weer onder gehangen. Gelukkig sluit hij nu op de flens beter, dus niet meer zo brommerig als hij was. Voor nu volstaat het.

In de afgelopen week heeft de Xantia mijn vriendin en mij naar Berlijn heen en weer gereden, voor een heerlijke lange week vakantie. De heenreis nam zo'n 8 uur in beslag (een kleine 600 km, via Oldenzaal - Osnabrück - Hannover - Magdeburg), en we verbleven in het dorpje Wilhelmshagen, in het uiterste oosten van het stadsgebied Berlijn, niet ver van het Spreewald. Aangezien we verder vrijwel alles in en om Berlijn per uitstekend geregelde S- en U-bahn hebben gedaan heeft de Xantia tussendoor zelf ook redelijk vakantie gehad.



Afgelopen zondagavond de terugweg. Op zondag is in Duitsland tot tien uur 's avonds vrijwel alle vrachtverkeer verboden, en vrijwel de hele reis was het vrij rustig op de weg. Om precies zes uur 's avonds vertrokken vanuit Berlijn, vrijwel continue 150 km/u op de klok, twee kleine pauzes, half twaalf thuis! Het was een genot met de Xantia, een heerlijke reisgenoot voor een heerlijke vakantie!

Onlangs heb ik samen met een vriend een soort van veerbollendans uitgevoerd. De nog goede 1b-veerbollen van mijn Xantia zijn onder zijn (inmiddels verkochte) zilveren 1.8i automaat gegaan, de vrij platte bollen daarvan zijn onder mijn oude rooie gegaan, en de nog prima 1a-bollen van de oude rooie zijn onder de 16v gegaan.

Daarbij bleek ook dat de LHM in mijn 'nieuwe' rooie niet de meest verse meer was, gezien de gelige kleur. Dat hoort gifgroen te zijn.


Desalniettemin veert het weer als vanouds, héérlijk!

Vandaag de stoute schoenen maar eens aangetrokken en wat litertjes verse LHM in huis gehaald. Wat in het vat zit verzuurt niet, maar vergeelt wel, zo bleek al gauw bij het legen van het vat.



De filters bleken gelukkig nog behoorlijk schoon en doorzichtig, maar heb ik natuurlijk alsnog een badje wasbenzine gegeven, net als de binnenkant van het vat. De staat van de filters en de rest van de auto qua techniek bevestigt mij elke keer weer dat deze auto bij de eerste twee eigenaren (1997-2015) echt wel regelmatig de nodige aandacht heeft gehad. Ik moet echt nog eens een poging ondernemen om eens wat meer onderhoudshistorie proberen te achterhalen. Ik heb alleen de sticker die onder de motorkap zat, verder niets.

Anyway, nieuwe rubber pakkingring om de filters, vat er weer in, verse LHM erin, en daarna alle remmen ontlucht. Dat laatste was aan de achterzijde ook wel nodig, zowel qua kleur van de LHM als qua lucht. Iets wat ik al wel wist voor wat betreft de lucht, want de auto dook ook altijd een beetje bij hard remmen zolang ik hem al heb, dat is nu niet meer het geval.

En ik had nog wat tijd over, dus gelijk maar even de motorolie ververst, inclusief filter. Kortom: het veert weer, het remt weer, het smeert weer en het rijdt weer!